ریحانه من

سلام گل من . این چند وقت که توی وبلاگت نبودم به خاطر این بود که به علت داشتن درس و امتحانم نتونستم ببینمت و الان دلم برات یک ذره شده شیرین زبونم ...

چند وقت پیش که دیدمت خیلی حالت خوب نبود و همش گریه می کردی و بهونه می آوردی و ما هم کاملا از دردت بی خبر بودیم ... چون ناهار خوب نخورد بودی حدس زدیم گشنته ولی بیسکویت هم نخوردی و بعدا معلوم شد باباییت بی خبر بوده و با شکم خالی بهت نوشابه و بستنی داده !!!

باباییت برای اینکه گریت بند بیاد بردت بیرون ی ذره گردوندت ولی فایده نداشت خلاصه با کلی ادا و اصول ی جوری سرتو گرم کردیم و تو هم تقریبا یادت رفت که دلت درد می کنه و گریت بند اومد.

بعد که عمو رضات اومد شام خوردیم و تو هم که خیلی گشنه بودی عین گنجیشک غذاتو تا تهش خوردی ... الهی قربونت برم که عاشق ته دیگه سیب زمینی ای ...! دلم خیلی برات تنگ شده و بی شک مشتاق دیدارتم ولی تا 20 خرداد امتحان دارم ...!

خیلی دوسمت دالم و اینو بدون که همیشه ی همیشه عزیز دلم هستی و می مونی